Kafatası, özellikle yetişkinlerde az harekete veya hiç harekete izin vermeyen dikiş adı verilen eklemlerde bir araya gelen farklı kemikli plakalardan oluşur. Dişler ve soketler arasındaki, gomfoz denilen eklemler, aynı zamanda çok az harekete izin verir.
Doğum sırasında ve öncesinde, insan kafatası veya kranyum, kraniyal sütür denilen fibröz doku bantları ile birlikte tutulan birkaç farklı kemikten oluşur. Bu bantlar, doğum sırasında kafatası veya beynin ya da annenin zarar görmesi riski en az olan deforme sağlar. Ayrıca, kafatasının ve içindeki beynin doğumdan sonra büyümeye devam etmesine izin verir. Çocuklar bebeklikten itibaren büyüdükçe ve kranyum yetişkin boyutuna yaklaştığında, bu bantlar yavaş yavaş kemiğe dönüşür ve kemiklerin bir kısmı birbirine yapışır. Yetişkinlikte bile, bazı kranial kemikler arasındaki dikişler tipik olarak kalır, kemikler az harekete izin veren veya hiç hareket etmeyecek şekilde kilitlenir.
Dişler teknik olarak kemik değildir, ancak dişler ve yuvaları arasındaki bağlantı aynı zamanda eklem olarak da tanımlanır. Çiğneme sırasında hafif bir hareket oluşurken ve diş telleri dişlerin pozisyonlarını ayarladığında, daha tipik hareketli eklemlerle karşılaştırıldığında bu ihmal edilebilir. Gomfozlar adı verilen bu eklemler, taşınmaz eklemlerin başka bir örneğidir
Kafatasındaki tüm eklemler, alt çenenin yukarı ve aşağı hareket etmesine izin veren temporomandibular eklemler dışında taşınmazdır.
