Oparin'in hipotezi, ilkel Dünya'daki koşulları simüle ederek test edilir. Bir şişe, amonyak, su, metan ve hidrojenden oluşan bir gaz karışımı ile doldurulur ve daha sonra elektrik yükü ile enerji verilir.
Deney, 500 mililitrelik bir şişeye su, amonyak, metan ve hidrojen gazını sızdırmaz hale getirerek dünyadaki erken koşulları simüle eder. Sürekli bir elektrik deşarjı gazları geçerek aydınlatma ve güneş ışınımının yerine koyar. Ürün, yarıya kadar su ile doldurulmuş daha düşük bir şişede soğumaya, yoğunlaşmaya ve toplanmaya bırakılır. İkinci şişedeki sıvı su ısıtılır, böylece suyun buharlaşması ve tüm sistem içinde geri dönüşümü sağlanır.
Sadece bir gün sonra, alt şişede madde toplanmaya başlar. Orijinal deneyde, testler sistemde oluşan 11 amino asidin yanı sıra diğer çeşitli şekerler ve organik bileşikler ortaya koydu. Daha sonra denemenin yeniden yaratılmasının, bu deneyde 20'den fazla amino asidin üretildiğini belirleyebildiğini tespit ettik.
Stanley L. Miller ve Harold C. Urey ilk kez bu deneyi 1953'te gerçekleştirdi ve bu ilkel gaz karışımından organik maddenin yaratılabileceğini kanıtladı. Bu gazlar, özellikle, ilk Dünya atmosferinin bileşenlerini temsil ettiğine inanılmaları nedeniyle seçildi.
