Yaşam boyu gelişimin altı aşaması: bebeklik, çocukluk, ergenlik, erken yetişkinlik, orta yaş ve daha büyük yaş. Bunlar, bir kişinin yaşam süresi boyunca meydana gelen biyolojik, bilişsel ve psikososyal değişiklikleri yaşlılıktan itibaren doğum.
Bebeklik dönemi, doğumdan iki yıla kadar, giderek daha yoğun bağlantılar kuran, ebeveynlerle sürekli bağlanan, nesne kalıcılığı kavramını öğrenen ve dilin temel yapısını geliştiren nöronlar ile karakterize edilir. Çocukluk dönemi iki ila 10 yıl arasında gerçekleşir. Çocuklar bu aşamada daha bağımsız hale geliyor, artan hafıza, analitik beceriler ve akran önemine daha fazla ihtiyaç duyuyorlar. Ergenlik döneminde 10 ila 20 yıl arası düşünceler daha soyut, bilimsel ve idealisttir. Cinsel yönelim gelişir ve öz kimlik ve akran baskısının etkisi artar.
Erken yetişkinlik, 20 ila 40 yaş arasındadır ve bu noktada akla, pratik düşünce hakimdir. Erken erişkinlerde başarıya ve üyeliğe olan ihtiyaç da ön plana çıkmaktadır. Orta yaş 40 ila 65 yaş arasındadır ve daha fazla bilişsel farkındalık ve kişilik özelliklerinin dengelenmesi sağlar. 65 yaş ve üstü yaşlar büyük yaş evresidir. Bu aşamada, insanlar kısa süreli hafıza kaybına uğrarlar, ancak aynı zamanda anlamsal bilgiye dayalı bir artış gösterirler. Ayrıca, yaşamın diğer herhangi bir aşamasında olduğundan daha büyük bir öznel iyi oluş hissi vardır.
