Boston Katliamı'ndan sonra, kolonistler silahsız sivillere yönelik kötü bir saldırı olarak gördükleri şeyden büyük ölçüde öfkeli davrandılar. Vatansever hareketinin destekçileri bu durumdan hızlıca faydalanabildiler ve gravürleri ve yazılı hesapları yayınladılar İngiliz askerlerini mümkün olan en olumsuz ışık altında canlandırmak için tasarlanan olayın. Olay, katliam ile Kurtuluş Savaşı arasındaki yıllarda düzenli olarak gösterildi.
Vatanseverler, İngilizlere karşı daha fazla duygu uyandırmak için her yıl saldırı tarihinde "Katliam Günü" nü kutlamaya başladılar. Saldırıda yaralanan genç bir çocuk olan Christopher Monk, bu olaylara düzenli olarak destek oldu. Düzenli olarak yaralarını izleyicilere göstermesi istendi. Saldırı, İngilizleri en kötü şekilde katil olarak ve sömürgecilerin hayatlarını en iyi şekilde umursamazca kayıtsız olarak resmederek birkaç ılımlılığın bağımsızlık kampına geçmesine yardımcı oldu.
Ancak her sömürgeci iltihaplanmadı. Boston sakinlerinin birçoğu, katliamı kışkırtıcı bir kalabalığın neden olduğu talihsiz bir olay olarak görüyordu. Önemli ölçüde daha fazla zayiat olmadığı gerçeği ile İngiliz sınırlamasını onayladılar. Yerel topluluk, öldürülenlerin cenazeleri sonrasında sessiz kaldı, vatansever gruplar katliamı bağımsızlık için destek sağlamak için kullanıyorlardı.
