Katolik doktrinine göre, bir itirafta bulunmak için önce kişi günlük yaşamlarında günahlarını sözleri, eylemleri ve ihmalleri ile kabul etme arzusu olmalıdır. Bu arzu, bir rahip önünde günahların itirafında, bireyin Tanrı'ya dönme niyetinde bir adım olarak ifade edilmelidir.
Katolik Kilisesi’ne göre Kefaret Kutsallığı olarak da bilinen itiraf, Tanrı’nın vaftizden sonra günahları bağışladığı anlamına gelir. İtiraf yoluyla bağışlama elde etmenin araçları hem itiraf eylemini hem de kefaretini içerir.
Bir kişi itirafa girdiğinde, bir perdenin arkasında diz çökme veya rahiple yüz yüze olma seçeneğine sahiptir. İtiraf sırasında, rahip tavsiye kelimeleri sunar veya sorular sorar. İtiraf sona erdiğinde rahip bir kefaret verir. Ceza, bir dua seti veya her gün düşmanınız için iyi bir iş yapma gibi bir görev şeklinde olabilir. Cezanın amacı geçici cezayı azaltmaktır. Papaz daha sonra kilisenin affedilirliğini temsil eden bazı anlamsız sözler söyler. Yok etme sırasında, kişi haç işareti yapabilir. Rahip daha sonra birkaç cesaret verici kelime ile bitebilir. İtiraf ve kefaret süreci, bireyin dengeli ve tanrısal bir yaşama dönmesini sağlar.
