Dünya'nın çekirdeğinden yayılan ısı, sonuçta jeolojik aktiviteye neden olur. İki ana enerji kaynağı bu ısı akışını yönlendirir. İlk olarak, 4.5 milyar yıl önce gezegenin yaratılışından bir miktar ısı ayrıldı. İkincisi, radyoaktif elementlerin, özellikle potasyum, toryum ve uranyumun çürümesi, önemli miktarda ısı oluşturur.
Dünya'nın çekirdeğindeki ısı, radyasyon ve iletim yoluyla mantoya geçer. Mantoda, ana ısı transfer modu, ısıyı hareket ettirmek için çok daha etkili bir mekanizma olan konveksiyona dönüşür. Dünya'nın mantosundaki konveksiyon akımları magmanın yükselmesine neden olarak volkanik sıcak noktaların oluşmasına neden olur. Mantodan gelen ısı aynı zamanda tektonik plakaların hareketini de tahrik eder. Plakaların birbirinden ayrıldığı orta okyanusta, mantodaki erimiş kaya yükselir ve yeni bir kabuk oluşturmak için soğur. Tersine, düşme bölgelerinde, kabuk lavabosundan mantoya doğru kayarak magmaya erir.
