Ölen bir hayvanın Dünya'dan sedimentle gömülmesiyle bir küf oluşur. Hayvan çürümeye başladığında, hayvan şeklindeki bir oda kalır. Mineraller kalıpta biriktirildiğinde fosil dökümü yapılır.
Bir fosilin yarattığı iki tür küf vardır: dış ve iç. Dış kalıp, yaratığın üzerindeki organik materyaller çürüdüğünde hayvanın dış şekli ve özelliklerinin baskısını geride bıraktığında yapılır. Ve iç kalıp, içi boş bir organizma öldükten sonra sediment ve minerallerle dolduğunda oluşur. Kabuk azaldıkça, fosil oluşturan minerallerde organizmanın bir damgası kalır.
Doğal süreçlerle atma işlemi yapılabilir, ancak birçoğu yapay yollarla yapılır. Öğrenciler ve araştırmacılar fosili örtmek için kil ve paris sıvalarını kullanarak bir karışım oluştururlar. Topaklanma çıkarılmadan önce kurumasına izin verilir. Bu, fosilin orijinalinden daha dayanıklı olan ve orijinal eserden ödün vermeden çalışılmasını ve çalışılmasını sağlayan kesin bir kopyasını yaratır. Bu sentetik atmalar fosilin hem dış hem de iç kalıplarını kullanarak yapılabilir.
