Her atom, çekirdeği yörüngede dönen elektronlarla çevrili bir çekirdekten oluşur. Elektronlar çekirdeğin yörüngesinde yer alırlar çünkü çekirdeğin içindeki protonlara eşzamanlı olarak çekilirler. /p>
Elektronların negatif yükü ve protonların pozitif yükü vardır. Elektronlar çekirdeği çeşitli şekillerde yörüngeye sokar. Atomun en dıştaki saçaklarındaki bazı elektronlar, diğer tüm atomlar arasındaki boşlukta hareket ederek parçalanabilirler.
İletkenler esasen yörüngelerinden kopabilecek elektronlu atomlardan yapılır. Elektrik bir iletkenden geçtiğinde, enerji bir atomdan diğerine atlayan elektronlar tarafından aktarılır. Bu hareket, tüm elektronların ayrı bir atoma bağlı olmadığını gösterir; elektronlar serbestçe hareket edebilir. Bir çekirdeğin yörüngesinde bulunan elektronların davranışı büyük ölçüde değişebilir.
Bilim adamları, elektronların alabileceği çeşitli yörünge düzenleri için farklı adlara sahiptir. Bu farklı yörüngelere genellikle enerji kabukları denir. En düşük miktarda enerjiye sahip olan enerji kabuğu çekirdeğe en yakın yörüngedir ve bunun tersine, daha yüksek miktarda enerjiye sahip olan enerji kabuğu çekirdekten daha uzaktır. Bir kabuk veya yörüngede sadece iki elektron akabilir, ancak ters yönlerde akmaları gerekir.
Bilim adamları ayrıca elektronların yörünge yollarını tanımlamak için dalga denklemlerini kullanır. Farklı yörünge türleri dört küçük harfle belirtilir: s, p, d ve f. Her yörünge kendine has özelliklere sahiptir. Örneğin, bir yörünge küresel görünüyor ve bir yörünge bir dambıl şeklini andırıyor. Orbitaller, rastlantısal hareket nedeniyle elektron akışını tahmin etmek zor olduğundan, çizgi yerine üç boyutlu bir şekil ile temsil edilir. Üç boyutlu şekil, bir elektronun yörüngesel yolunun olası tüm varyasyonlarını kapsar.
