Donma-çözülme ayrışması, donma ayrışması olarak da bilinir, suyun kaya yüzlerinde derin çatlaklara doğru çalışması, donduğunda genişlemesi ve erimesiyle daha derinlere inmesi nedeniyle oluşur. Zamanla, bu işlem kaya yüzlerinden gevşek büyük taş parçalarını çalıştırabilir ve enkazı yokuş aşağı yuvarlanan büyük kazık yığınlarına gönderebilir.
Donma ayrışması, sıcaklığın rutin olarak suyun donma noktasına yakın olarak dolaştığı ıslak ortamlarda en etkilidir. Islak bir ortam, sıvı suya taş bir yüzünde bazen mikroskobik çatlaklar ve kusurlar halinde çalışma şansı verir. Soğuk bir ortam, çatlağın her tarafına basınç uygulayan ve boşluğu daha da zorlayan buz kristallerinin oluşumunu teşvik eder. Sıcaklık sıfır derecenin altında ve üstünde dalgalanma eğilimindeyse, suyun her seferinde donma-çözülme döngüsüyle daha derinlere nüfuz etme ve çatlağı daha derin ve derin bir şekilde hareket ettirilmiş gibi çatlağı genişletme şansı vardır.
Akan su ile yıpranmış taşın aksine, don ile yıpranmış kaya tipik olarak keskin, açısal parçalara bölünür. Bazen bu parçalar kayda değer büyüklüktedir ve canlı kaya yüzünden düştüklerinde daha fazla paramparça olurlar.
