Çelik, daha sert, daha dövülebilir ve daha az kırılgan olmak dahil olmak üzere demire karşı birçok avantaja sahiptir. Çelik, 1856'da kurulmadan önce, her iki ana demir tipi, her biri demir kendi dezavantajları vardı.
Demir cevheri aşırı sıcaklıklara ısıtıldığında, eritilip soğutulduktan sonra dökme demir oluşturan karbonu almaya başlar. Demir cevherine karbon ilavesi çok daha güçlü bir metal üretir, fakat aynı zamanda dökme demiri çok kırılgan ve hareketsiz hale getirir. Yine de, Henry Cort'ın dövme demir üretmek için karbon içeriğini nasıl azaltacağını keşfettiği 1784 yılına kadar mevcut olan tek demir türü buydu.
Cort, karbon içeriğini azaltarak daha az kırılgan ve dökme demirden daha dövülebilir olan demir üretebildi. Ancak, ferforje, dökme demirin sertliğine veya kuvvetine de yakın değildir, bu da inşaat malzemesi olarak uygun değildir.
1856'da Henry Bessemer, dökme demirin karbon içeriğini daha etkin bir şekilde azaltmak için erimiş demire oksijen katmanın bir yolunu keşfetti. Sonuç olarak, dökme demir ve dövme demir arasında karbon içeriği olan çelik oldu. Bessemer, karbon miktarını dengeleyerek son derece güçlü ve esnek bir metal üretti ve onu ideal bir yapı malzemesi haline getirdi.
