C4 yolu, bitkilerin atmosferik karbondioksiti dört karbon içeren bir kimyasal bileşiğe dönüştürmek için kullandıkları bir yöntemdir. Örnekler arasında mısır, şeker kamışı, sorgum, darı ve papirüs bulunur. Bu bitkiler genellikle tropik bölgelerde 45 derecenin altındaki enlemlerde büyür.
Fotosentez normalde bitkilerin yapraklarında, C4 yolunu kullanan bitkilerde yer alırken, özel bir yaprak yapısında, kılıf hücrelerinin çevrelediği vasküler demetleri içeren Kranz anatomisi gerçekleşir. Karbon dioksitin sabitlenmesi tamamlandığında, onu tehmesofil hücreler yoluyla dört karbonlu bileşiğe dönüştürerek, bitki onu fotosentez için gerekli olan enzim olan ribosco'nun depolandığı kılıf hücrelerine taşır. Bu işlem enzimin oksijene maruz kalmasını önler ve bitki için enerji tasarrufu sağlar.
Reference.com, C4 fotosentezinin bitkilere kuraklık koşullarında ve karbondioksit ve azotun sınırlı olduğu yerlerde klasik C3 tipi fotosentezi kullananlara göre avantaj sağladığını söylüyor. C3 tesislerinde, suyun yüzde 97'si terleme nedeniyle kaybedilir. C4 bitkileri, dünyadaki biyokütlenin yaklaşık yüzde 5'ini oluştururken henüz karasal karbonun yüzde 30'unu sabitliyor.
