Rönesans, Boston Üniversitesi'ne göre, büyük ölçüde hümanizmden doğan kültürel bir dönemdi. Hümanist düşünceyle yakından bağlantılı olan bireycilik kavramı, bireyi yaşamın her alanında gelişmeye teşvik ederek Rönesans hareketi üzerinde derin bir etki yaptı.
Rönesanstan önce, Boston Üniversitesi'ne göre, İtalya ve Avrupa’nın çoğu Orta Çağ bakış açısıyla sağlamlaştı, insanın lekelenmiş, rahatsız edici ve değersiz olduğunu düşünüyordu. Bu bakış açısı, Rönesans'ın bireyselci zihniyetiyle büyük ölçüde çelişen politik ve dini hiyerarşilerle meşgul olmaya yol açmıştır. Bireysel fedakarlık yoluyla kollektif iyiliğe odaklanmak yerine, bireycilik, bireysel yeteneklerin ve zihinlerin yükseltilmesi gerektiğine dair inancını HistoryDoctor.net'e göre ortaya koydu.
Boston Üniversitesi'ne göre, bireycilik, hümanizmle ve sanat ve beşeri bilimlerde eğitimi sürdürme arzusu ile iç içe geçti. Bu çıkarlar, bireysel yeteneklere ve bireyin kazanımlarına yeniden ilgi duyulmasını teşvik etti. Bireycilik, bilim adamlarının, mucitlerin, sanatçıların, müzisyenlerin ve filozofların gelişmesini sağlayarak toplumun yararı ve eğlencesi için çalışma üretmelerini teşvik etti. Boston Üniversitesi ayrıca bireysellik kavramının her konuda yetenekli ve bilgili olan Rönesans Adamı fikrine yol açtığını da açıklıyor.
