1941'de Cumhurbaşkanı Roosevelt ve Başbakan Churchill tarafından imzalanan Atlantik Tüzüğü, iki ülkenin savaş sonrası dünya için savaş amaçlarını ve planlarını kapsayan sekiz rehin içeriyordu. Bu sekiz söz, daha sonra Birleşmiş Milletler’e genişleyen faşist karşıtı ittifakın temeli olarak hizmet etti.
Atlantik Tüzüğünün sekiz rehinesi üç kategoride toplanabilir: bölge, ticaret ve kalıcı barış. Partiler, savaşın sonucu olarak yeni bölge aramaya ve herhangi bir bölge düzenlemesinde yer alan kişilerin isteklerini dikkate almaya karar verdiler. Taraflar ayrıca, kendi kararlarını dikkate alarak bölgesel kararlar almayı kabul etti.
Charter'ın ticaret anlaşmaları, savaşın sonuna kadar uygulanamadıkları için büyük ölçüde prensip beyanıydı. Bu alandaki iki anlaşma denizin uluslararası ticarete açık kalması gerektiği ve tüm dünyadaki insanların ekonomik refahının, savaş sonrası istikrarlı bir dünya yaratmada önemli olduğu yönünde idi.
Son olarak, Tüzük savaş sonrası silahsızlanma ve uluslararası anlayışa yönelik çalışmaları için imzalarını bağladı. Devlet terörü ve yapay yoksulluktan kurtulma, aynı zamanda Eksen güçlerinin yenilgisinden sonra ABD ve İngiltere politikalarına rehberlik etme hedefleri olarak belirlenmiştir.
