İstiridye kabuğu astarında bulunan iki sifon, oksijeni ve yiyeceği suyun dışına süzmek için suyu istiridye içine ve dışına kaydırır. Bu sifonlar yan yana yerleştirilir ve dikey olarak yükselir. deniz yatağını su toplamak için. Küçük tüy benzeri çıkıntılar olan kirpikler, sifonlarda akıntılar yaratır. Etli vücut suya ulaşırken kabuk kum veya çamura gömülür.
Kirpikler suyu her sifon boyunca hareket ettirmek için koordineli bir şekilde ileri geri hareket eder. Çok büyük solungaçlardaki kirpikler minik kıllardan sonra karbondioksitle değiştirilen oksijeni alır. Her sifondaki ışık ve kimyasal sensörler, istiridye sinir sistemine üç gangliyon aracılığıyla bağlanır. Bu sensörler istiridye suyunun ne zaman sifonlanacağını söyler. Gelgit geldiğinde, sifonlar işe gider, oksijen ve yiyecek toplarlar. Düşük gelgit meydana geldiğinde, istiridye ve diğer kabuklu yumuşakçalar, su geri dönene kadar kabuklarına çekilirler.
İstiridye cilia'sı, ağzına geçen ufak yiyecek parçalarını yakalar. İstiridye vücudundaki her kirpide solunum meydana gelse de, her saçtaki yapışkan mukus sayesinde yiyecekler ağzına doğru gider. Istiridye plankton yemek ve çok mobil değildir.
