Bir beta partikülü, bir atom beta bozunması durumunda yayılan bir pozitrondan veya bir elektrondan oluşur. Beta partikül emisyonu, helyum çekirdeklerinden oluşan alfa ve gama radyasyonundan farklıdır ve sırasıyla yüksek güçlü fotonlar.
İki tip beta partikül çürümesi, yayılan bir pozitron veya elektron olmasına bağlı olarak pozitif veya negatifdir. Pozitron çürümesi sürecinde, atomun çekirdeğindeki protonlardan biri bir nötrona dönüşür ve hem bir pozitron hem de bir elektron nötrino verir. Negatif beta bozunması meydana geldiğinde, atomun çekirdeğindeki nötronlardan biri bir protona dönüşür ve hem bir elektron hem de bir pozitron nötrino verir. Her iki durumda da atom, proton kaybına veya kazanmasına bağlı olarak elemanları değiştirir.
Beta partikülün kendisi sadece bir elektron veya pozitron olmasına rağmen, radyasyon sırasında yayılan partiküller ile atomun bir parçası olan elektronlar arasında ayrım yapmak için beta partikülleri olarak adlandırılır.
Beta partikülleri, alfa partiküllerinden (gama ışınlarından daha az olmasına rağmen) organik maddeye daha derin nüfuz edebilir. Sonuç olarak, bu partiküllerin alfa partiküllerinden canlılarda radyasyon hasarına neden olma olasılığı daha yüksektir. Bazı kanser türleri için radyasyon tedavisi beta parçacıklarının emisyonunu kullanır.
