Ludwig van Beethoven, enstrümantal müziğin kapsamını, alımını ve durumunu yükseltti. Devrim niteliğindeki müzikal düşünceleri ve besteleri, tarihçilerin Klasik üslup olarak Romantik olana göre değişimini işaret ediyordu. Beethoven, Batı müzik tarihinin ilk başarılı bağımsız bestecisiydi. Sağır olduktan sonra en büyük eserlerinden bazılarını besteledi.
Ludwig van Beethoven, erken çocukluk döneminden itibaren büyük müzikal potansiyel gösterdi. Babası zorba, küfürlü ve alkolikti. Babasının ölümünden sonra, Beethoven ailesini müzisyen olarak destekledi. Hasta annesi öldüğünde, Beethoven birkaç yıl boyunca derin bir depresyona yollandı. Hayatı boyunca bu kadar çok depresyon hastası yaşadı.
19 yaşındayken, Beethoven kısa süre önce ölen Kutsal Roma İmparatoru II. Joseph için bir anıt yaptı. Beethoven'ın çalışması büyük bir başarıydı ve onun ortaya çıkmasını ciddi, yetenekli bir besteci olarak ilan etti. 1790'ların sonlarında, Beethoven hızla işitme duyusunu kaybetti. Bu gerçekleşme onu derinden etkiledi ve melankolinin uyumuna yolladı.
Viyana'da, üstel bir şekilde ilerledi, özellikle de o zamanlar tam bir özgünlük çalışması olarak tanımlanan "Senfoni No. 3" ün ardından "Eroica Senfoni" adını aldı. Beethoven'in müzikal normlardan teknik ve toplumsal olarak ayrılacağı ve Klasik müzikte bir devrime başlayacağı Orta Döneminin başlangıcını işaret etti. Beethoven'in 3 no'lu Senfonileri, her zaman popüler olan "Ay Işığı Sonatı" ve "Fidelio" operalarını içeren müzikal eserlerinin büyük kısmı bu dönemde serbest bırakıldı.
Beethoven'in fiziksel ve psikolojik durumları, daha sonraki yıllarda üretebilecekleri iş miktarını azaltmasına rağmen, bu dönemde "Missa Solemnis" ve "String Quartet No. 14" gibi en iyi çalışmalarından bazılarını yayınladı. Belki de en büyük müzikal başarısı, Beethoven'in tüm insanlık için bir senfoni olan "Dokuzuncu Senfoni", ölmeden üç yıl önce 1824'te bitti.
