Otlak bitki adaptasyonları arasında derin kökler, dar yapraklar ve parlak renkli çiçekler bulunur. Bu, kurak ve sıcak çayır iklimlerinde sıkça meydana gelen yangınlara dayanmalarını sağlar.
Bir çayırlık bitki adaptasyonu, toprağa 11 metreden fazla uzayabilen derin köklerdir. Bunlar bitkinin kuraklık sırasında nemi bulmasını ve yangında hayatta kalmasını sağlar. Bitkiler ayrıca toprağı bir arada tutan ve rüzgar veya yağmurdan kaynaklanan erozyonu azaltan ikincil köklere sahiptir.
Çayır bitkileri, ince, dar yapraklara ve başka bir adaptasyona sahiptir. Bu yapraklar buharlaşma nedeniyle değerli nemi kaybetmeden suyu emer. Birçok bitki türünde, bu yapraklar ayrıca otlayan hayvanlara dayanabilecek sert bir materyal olan silika içerir. Birçok bitki onları greyderlerden daha fazla koruyan bir toksin taşır.
Çayır bitkilerinin çoğaltılması, hayatta kalmalarına yardımcı olacak başka bir uyarlamadır. Örneğin, bitkilerin birçoğu, tozlayıcıları kendine çeken parlak renkli çiçeklere sahiptir. Çimlerin çoğaltılması için tozlayıcılara bile ihtiyacı yoktur. Bunun yerine rüzgârla tozlaşır ve özellikle geniş açık alanlardaki çayırlarda etkilidir. Bazı otlar, kuvvetli rüzgarlar sırasında daha fazla hayatta kalmalarına izin vererek, gruplar veya salkımlar halinde büyür.
