Bazı tarihsel kaynaklar, devrim öncesi Fransız toplumunda eşitsizlikleri abartırken, Ancien Régime France, yine de çok katmanlı bir şekilde ele alındı. Üç biçimsel kademeye bölündü: Birinci Mülkiyet Katolik Kilisesi, İkincisi soyluydu, Üçüncüsü diğerlerinden oluşuyordu.
Fransız devrimine giden yıllarda Fransa'daki Kilise çok güçlü, etkili ve zengindi. Arazinin yaklaşık yüzde 15'ine sahipti ve devlete vergi ödemiyordu. Kilise gibi Fransız asaletleri, ortak sınıflar için mevcut olmayan birçok ayrıcalık yaşadı. Bunların en önemlileri arasında jüri yargılaması ve vergiden muaf olma hakkı vardı. Bütün soylular vergiden muaf olmasa da en zenginleri vardı. Asaletlerin çoğu kalıtsal aristokrasi olsa da, miras kalan servet yerine edinilmiş olanlara da güveniyordu. Asalet, güçlü ve kazançlı kilise ofislerini de doldurdu.
Devrim sırasında, Fransız nüfusunun yüzde 80'i köylülükten oluşuyordu; ayrıca yüzde 8'i kent yoksulunu, yüzde 8'i ise yeni gelen Burjuvazi sınıfıydı. Köylüler vergilerin büyük çoğunluğunu ödediler, neredeyse hiçbir siyasi kaynağa sahip olmadılar ve sürekli yoksulluk, yiyecek kıtlığı ve kuduz enflasyondan muzdarip oldular. Serfdom ayrıca Fransa’da da mevcuttu, askeri korumayı tamamen haklı kılan ve yalnızca soyluyu zenginleştirmek için var olan bir statü idi. Ancien Régime toplumunun eşitsizlikleri, bu nedenle, devrimci toplumsal ve politik değişim çağrısına destek vermede son derece etkiliydi.
