Doğal yarasa düşmanları baykuşları, şahinleri, şahinleri, yılanları ve evcil kedileri içerir. Kuzey Amerika'da, mantar enfeksiyonu beyaz burun sendromu 2014 itibariyle yarasa popülasyonunda yıkıcı bir etki yaratıyor .
Baykuşlar yalnızca yarasalarla beslenmezler, ama gece alışkanlıkları nedeniyle yarasaların baş yırtıcıları arasındadır. Bir baykuşun sessizce uçabilmesi, uçan yarasaları kolayca yakalamasını sağlar. İki raptor türü, yarasa şahin ve yarasa şahin, çoğunlukla yarasalardan oluşan bir diyete sahiptir. Yarasa şahinleri, kuzey Meksika'ya ve Güney Amerika'nın bir kısmına özgü küçük raptorlardır. Genellikle tünemiş ve potansiyel bir av beklemektedir ve hatta avı uyandırmak için dalları sallarlar. Yarasa şahinleri Afrika, Malezya Yarımadası ve Yeni Gine'nin raptoru. Dakikada 10'dan fazla hayvanı tükettiği, hem yarasaların hem de kaymaların horozlarını sık sık kullanır.
Dünyanın bazı bölgelerinde, yılanlar ve evcil kediler yarasalara avlanırlar. Yılanlar, ortaya çıkan yarasaları almak için ağaçlarda veya mağara girişlerinde gizlenir. Yerli kediler zaman zaman gün boyunca horozlardan yarasalar almaktadır ve uçuş sırasında hayvanları yakalayabilmektedirler.
2014 itibariyle, beyaz burun sendromu, 2006'da New York'ta ortaya çıkmasından bu yana, Kuzey Amerika’nın doğusundaki yaklaşık 6 milyon yarasanın kaybından sorumludur. kritik rezervleri yakmak. Ek olarak, mantarın besleme yapıları dokuya nüfuz eder ve yarasaların kanatlarında delikler açar.
