Max Weber, evrensel özgürlüğü gerçekleştirmeyecek, aksine bir "demir kafes" yaratacak bir bürokratik rasyonalite biçimine doğru ilerlemek için toplumda bir eğilim olarak gördüğü şeyi tanımlamak için "rasyonellik demir kafes" terimini kullandı bundan kaçış olmayacağını söyledi. Bu eğilimin nedeni, Weber, rasyonellik, bilim ve büyüme arasında güçlü bir bağlantı kurmanın gerekli olduğunu düşünen Aydınlanma düşünürlerinin beklentilerinden ve umutlarından kaynaklandığına inanıyordu. insan özgürlüğü. Weber bunu ironik, acı bir yanılsama olarak gördü.
"Demir kafes" ifadesi ilk olarak 1930’un “Protestan Etik ve Kapitalizm Ruhu” adlı çevirisinde İngilizce konuşanlar tarafından tanındı. Weber tarafından kullanılan orijinal Almanca terimi, yakın zamanda sorgulanan ve "çelik kadar sert bir kabuk" olarak yeniden yorumlanan bir çeviri olan "stalhartes Gehause" idi.
Weber, "demir kafes" in bireyleri rasyonel hesaplama, teleolojik verimlilik ve bürokratik kontrole dayalı sistemlere hapsettiğini yazdı. Weber'e göre, Aydınlanma'nın bilim ve rasyonellik idealinin ideal sonucu, insanlığın daha fazla bilgelik, daha fazla özgürlük ve özgürleşme olduğu düşünülen tarihin merdivenini tırmanmasına yardımcı olan gerçek sonuçtur. Weber, şeylerin sadece bireylerin kendilerine uyguladığı anlamdan dolayı bilindiği idealizmine inanıyordu. Endişesi, bireylerin sosyal eylemleri ve belirli sosyal bağlamlar çerçevesinde kendilerine bağlı olan öznel anlamlardı.
