Polen, çiçeklerle doğrudan temas etmek için suya sürüklendiğinde ve böylece bazı bitkilerin üremesine izin verdiğinde su tozlaşma meydana gelir. Bu tür tozlaşmayı kullanan bitkiler, ABD Orman Servisi’ne göre . Su tozlaşmasının teknik adı hidrofil yüzeydir.
Su tozlaşma, nehirlerde veya göllerde polen taşıyan su akımları nedeniyle çalışır. Çiçekler poleni serbest bırakır ve taneler pasif olarak başka bir çiçeğe süzülür. Bazen polenler çimlenmek için su altında kalır. Bu oldukça karmaşık üreme yöntemi, aynı türün çiçekli bitkileriyle çalışır. Çiçeklerin bitkinin çoğalma şansını artırmak için çok fazla polen yapması gerekir.
Çoğu çiçeklenme bitkisi çiçeklerin böcek veya rüzgarla döllenmesine neden olduğundan, su tozlaşma nadirdir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, su ile tozlanan bitkilerin istilacı olduğu kabul edilir, çünkü bu bitkiler normal olarak Avustralya'da bulunur. Tozlaşma için su kullanan bitkilerin üreme için böcek çekmek için parlak renkler veya kokular üreten çok fazla enerji harcamasına gerek kalmaz.
Tozlaşma, çiçeklenmeyi farklılaştırmak için genetik olarak benzersiz bir tohum yapar. Bu şekilde, bitkinin yavruları, ciddi çevresel değişimlerden kurtulma şansını arttırır. Zaman içinde daha iyi farklılaşma, büyük popülasyonlara göre daha iyi evrimsel seçim yapılmasına yol açar.
