Ulusal Oşinografik ve Atmosfer İdaresi'ne göre, deniz tabanının yayılması, dünyadaki okyanus kabuğunun altındaki plastik manto taşının akışından kaynaklanır. Bu akışlar deniz tabanını zorlayarak, basınçlı manto taşının zorlamasını sağlar. yukarı doğru, okyanusun ortasındaki sırtlar boyunca bir delik ve yanardağ zincirine neden oluyor. Manto kayaçının akışının, kabuk plakalarının tüm hareketlerinden ve sonuçta ortaya çıkan etkileşimlerden sorumlu olduğu düşünülmektedir.
Mevcut kaynaklar ve teknoloji doğrudan kabuk ve manto etkileşimini gözlemleyememektedir ve mantonun kendisi yalnızca dolaylı olarak sismik sensörler gibi araçlarla gözlenmektedir. Bununla birlikte, kabuk plakalarının tüm hareketlerinin yanı sıra volkanlar ve depremler gibi ortaya çıkan olayların hareketi manto hareketine bağlanır. Örneğin Pasifik Ateş Çemberi, Kuzey Pasifik Okyanusu etrafındaki, kıtasal levhaların altına yayılan okyanus levhalarının yayılmasından kaynaklanan bir volkan halkasıdır. Bu sübvansiyon aynı zamanda Dünya yüzeyinin en düşük noktaları olan derin deniz açmalarının kaynağıdır.
Mantodaki bilinmeyen süreçlerin, subdüksiyon bölgelerinden uzakta volkanizmadan da sorumlu oldukları düşünülmektedir. Bu modelde, mantodan gelen sıcak magma görünüşte rastgele bir yerde bir tüy yükselir. Bu, yukarıdaki toprağın şişmesine neden olur ve eğer basınç yeterliyse, magma lav gibi patlar, yüzeyden ayrılır.
