Basitçe söylemek gerekirse, roketler, Dünya'ya göre çok hızlı hareket ederek yerçekimi çekiminin üstesinden gelir. Yerçekimi dışa doğru ilerledikçe, yerçekimi çeken yerinden tamamen kaçmak kesinlikle mümkün olmamakla birlikte Işık hızı, NASA'ya göre, devasa bir uçucu roket yakıtı kaynağı monte ederek ve saniyede yaklaşık 11 kilometre hızda yük taşıyarak kaçış hızına ulaşmak mümkündür.
Uzaya girmek nispeten az enerji harcar. Dünya atmosferinin büyük bir kısmının alan sınırına yükselmesi, yaklaşık 100 kilometreye çıkmak için yeterli yakıt gerektiriyor. Bununla birlikte, Karman çizgisinden daha yükseğe uçmak, yörünge hızını düşürmek için bir gemiye ihtiyaç duyar, bu noktada yörüngesi bozulana kadar irtifada kalır. Yörünge hızının tam değeri, daha yüksek yörüngelere ulaşmak için gereken daha yüksek hızlarla rakıma bağlı olarak değişir.
Alan sınırının ötesinde daha yüksek rakımlara yükselmek, sadece daha hızlı gitmek meselesidir. NASA'ya göre, örneğin 100 mil yüksekliğindeki bir yörüngede bir uzay aracını yerleştirmek, örneğin tam olarak 17,478 mph'lik bir sürekli yörünge hızı gerektirir. Dünya'nın çekilmesinden kaçan bir yörüngeye ulaşmak, tamamen daha fazla hız istiyor; gemi saniyede 7 milden daha fazla hızlandığında, Dünya'yı geride bırakacak.
