Mikroskoplar, lens büyütmelerinin (tipik olarak 4x, 10x ve 40x) kuvvetlerinden dolayı kullanımı zor olabilir. Zorluk, numuneyi kesin bir pozisyonda hizalamaya çalışmaktan kaynaklanır, böylece mikroskop lensi onu yakalayabilir ve kullanıcının numunenin yakın olduğunu görmesine izin verebilir. Genel olarak, en düşük büyütme oranı, fazla kaydırılmadığı için kullanılır, böylece slaydın ve merceğin hizalanması daha kolaydır.
En düşük büyütmenin kullanılması, numunenin daha geniş büyütme lenslerine kıyasla, objektiften yeterince uzakta olması ve görünür alanın en geniş alanını sunması anlamına gelir. En düşük büyütmeyle başlayarak, örneğin yerini bulmak, ortalamak ve odaklanmak kolaydır. Örnek bu büyütme altında göründüğünde, mikroskop tarafındaki ince odak düğmesini kullanarak nesneye odaklanmak daha kolaydır.
Ayrıca, en düşük büyütmeyi ve dolayısıyla daha kısa lensleri kullanarak, örneği göz parçasına yaklaştırmak için sahne alanı daha yükseğe çıkarılabilir. Örnek göründüğünde, büyütmedeki kademeli bir artış daha net ayrıntılar ve numuneye daha yakından bir bakış sağlayabilir. Büyütme oranı arttırıldığında, numunenin yeniden yerleştirilmesi ve dikkatlice yeniden odaklanması gerekir. Görme alanı her artışla küçülüp küçüldüğünden, bu lensleri kullanmanın zorluğu numuneyi doğru görüş hattında "kovalamak" veya yeniden konumlandırmak zorunda kalmaktır.
