William Shakespeare'in "Julius Caesar" adlı oyununda Octavius ve Antony karakterleri beşinci bölümde Brutus ve Cassius'un ordularına nasıl saldıracakları konusunda tartışıyor. Antony, Octavius'u sipariş eden daha deneyimli bir asker soldan saldırmak, ancak Octavius, daha önemli birime komuta etmesi ve sağdan saldırması gerektiğine inandığını reddetti.
Octavius, Antony'e soldan saldıracak kişi olması gerektiğini söyler. Antony, Octavius'a neden aniden otoritesini sorguladığını sorduğunu sordu, ancak Octavius inançlarında katı duruyor.
Bu argüman, orduların liderleri arasında savaşa girmeden önce hakaret alışverişinde bulundukları bir toplantıdan önce geliyor. Savaş, Brutus ve Cassius'un güçlerinin mağlup edildiği, liderleri savaş esirlerinin tutulması korkusuyla intihar etmeye zorlayan "Julius Caesar" daki en önemli sahne.
Octavius'un Antony'ye meydan okuması, Octavius'un Sezar'ın halefi olarak rolünü gösterdiği oyunda önemli bir andır. Yeni bulunan otorite duygusunu öne sürerek Antonius'tan emir almayı reddetti. Antonius yakında Octavius'un tutumundaki bu değişikliği fark eder ve aslında Octavius'u Sezar olarak ele almaya başlar. Bu, Sezar isminin artık bir insanın ismini değil, liderlik ismini işaret ettiği oyunda bir diğer önemli andır.
