Solunum işlemi, soluma ve soluma yoluyla bir dizi önemli gaz değişimi gerçekleştirir. Birisi soluduğunda, akciğerlerin genişlemesine izin veren diyaframını kasılır ve hareket ettirir. Bu, psişik olarak havayı emmek için gereken işlemin bir parçası. Bir kişi nefes aldığında, diyafram gevşer ve hareket geri alınır. Bu havanın yavaş yavaş akciğerlerden dışarı atılmasını sağlar.
Birisi soluduğunda, akciğerlerine hava çekerek bronşiyal tüplere girmesini sağlar. Bronşiyal tüplerden hava alveoller olarak bilinen minik hava keselerine ulaşır. Alveollerin duvarları, oksijenin çevresindeki kan damarlarına geçmesi için yeterince incedir. Oksijen daha sonra vücut boyunca hareket eder, çünkü karbondioksit kılcal damarlardan alveollere geri döner. Bu gaz değişimi vücudun işlevleri için hayati bir süreçtir.
Tersine, ekshalasyon diyaframı göğüs boşluğuna doğru hareket ettirir ve içindeki boşluğu azaltır. Bu, bu noktada karbondioksit ile yoğun olan havayı ciğerlerden ve nefes borusundan dışarıya doğru zorlar. Daha sonra vücuttan burun veya ağızdan çıkar. Genellikle, bu vücuttan fiziksel bir çaba gerektirmez.
