Mizaç, çocuğun dünyaya yaklaşımını düzenleyen, doğuştan gelen ve doğuştan gelen özellikleri ifade ederken, kişilik, birey içinde ortaya çıkan şeydir. Kişilik, mizacın üstünde kazanılır. Mizaç bir sanatçının tuvali, kişilik ise tuvalin resmi olarak görülebilir.
Psikologlar, insanların dört temel mizaç türüne ayrılabileceği sonucuna varır: sanguine, choleric, melankoli ve flegmatik. Temel mizaç tiplerinden ikisi daha içe dönük veya içe dönük, diğer ikisi ise dışa dönük veya dışa dönüktür. Bir insanın hayatı boyunca sabit kalan kişilik, düşünceler, duygular ve davranış gibi belirli karakteristik kalıplardan oluşur.
Doğal olarak oluştuğundan, mizaç öğretilemez veya öğrenilemez, ancak bu gerçeğe rağmen, kişi büyüdükçe beslenebilir. Ebeveynler, çocuklarının mizacını bebeklikten itibaren beslemede önemli bir role sahiptir. Kişilik ayrıca uzun bir süre boyunca gelişir ve sosyalleşme, eğitim ve yaşamdaki farklı baskılar gibi faktörlerden etkilenir.
Mizaç anlayışı, kişilerarası ilişkileri başarıyla yürütmek için insanları donatır. Kişinin kendi mizaçını incelemek kişisel zayıf yönlerinizi ve güçlü yanlarınızı tespit etmenize yardımcı olur. Diğer insanların mizaçlarını incelemek, bireylerin iletişim becerilerini başkalarına adapte etmelerini sağlar.
