Yarı çevre ülkelerdeki ülkeler Malezya, Venezuela, Brezilya ve Çin'dir. Küba, Cezayir, İtalya, Yeni Zelanda ve Meksika da yarı çevre olarak kabul edilir. Güney Kore, Romanya, Portekiz, Türkiye ve Ukrayna da öyle.
Yarı çevre, Immanuel Wallerstein tarafından geliştirilen dünya sistemleri teorisinin bir parçasıdır. Bu teoride üç tür ülke vardır: çevre, yarı çevre ve çekirdek.
Çekirdek ülkeler, ABD ve Almanya gibi baskın ve oldukça sanayileşmiş ve kentleşmiş durumda. Çoğu Afrika ülkesini ve bazı Güney Amerika ülkelerini içeren çevre ülkeler çekirdek ülkelere bağımlıdır ve daha az okuryazardır. Yarı çevre, çoğunlukla kapitalist olan sanayileşen ülkelerdir. Çekirdek uluslardan daha az gelişmiş, ancak çevre ülkelerden daha fazla gelişmişler. Hindistan ve Güney Afrika yarı çevre ülkelerine örnektir.
Yarı-çevre ülkeler, çekirdek ve çevre ülkeler arasında bir bağlantı sağlayarak dünya sistemini dengelemeye yardımcı olur. Bunlar büyük ihracatçılar ve üretime odaklanıyorlar. Dünya ekonomisine önemli katkılarda bulunsalar da, bir zamanlar çekirdek ülkeler olmuş olsalar da, yönetilmeyen yoksulluk ve temel standartlara yükselecek ekonomik güçten yoksun olma eğilimindedirler. İran gibi birçok yarı çevre ülkesinde hepsi olmasa da, ortalamanın üstünde bir kara kütlesi var; İsrail, Polonya ve Yunanistan karşı örnek olarak hizmet veriyor.
