Karasal radyasyon Güneş'ten aldığı güneş radyasyonu yerine Dünya'nın kendisi tarafından salınan enerjidir. Kayadaki radyoaktif minerallerin çürümesinin ürettiği enerji dışında karasal radyasyon nihayetinde Güneşten geliyor ve küresel ısınma çalışmalarında önemli bir faktör.
Dünya'nın atmosferi genellikle spektrumun görünür bandında güneş ışığının serbest geçişine izin verir. Bu ışığın çoğu, okyanus ya da kıta olsun, ya da absorbe edildiğinde yüzeye ulaşır. Bununla birlikte, Dünya'nın kabuğunda bu şekilde depolanabilecek enerjinin üst sınırı vardır, ancak doygunluk noktasına ulaşıldığında, Dünya enerjiyi tekrar uzaya yaymaya başlar.
Bu karasal radyasyonun bir kısmı atmosferik gazlarla engellenmiştir. Nitrojen ve oksijenin yanı sıra, atmosferdeki neredeyse bütün gazlar karasal radyasyonu emer. Bu kapana kısılmış enerji, küresel iklim sistemini harekete geçiren bir ısı olarak tutulur. Atmosferdeki daha fazla sera gazı konsantrasyonu, daha fazla miktarda karasal radyasyon yakalar ve süreci sürdürür.
Sera etkisi olmadan, güneş ve karasal radyasyon arasındaki denge Dünya'nın ortalama sıcaklığını 255 derece Kelvin derecesine yakın tutar. Karasal dalga boylarında enerjiyi emen gazlarla, Dünya ortalama olarak 33 derece daha sıcak olan bir sıcaklığı korur.
