İsraillilerle Filistinliler arasındaki ihtilaf kaynakları arasında her bir tarafın aynı topraklara yönelik eski iddiaları, Osmanlı toprakların mülkiyeti ve mülkiyeti ile ilgili yasalarda değişiklik yapılması ve İsrail'in egemen bir devlet olarak kurulması. İsrail’in Akdeniz’deki topraklara olan iddiası, Tanrı’nın Kanada topraklarına dair İbrahim’e verdiği söze dayanan İbrani geleneğinden kaynaklanmaktadır.
İsrail ve Yahuda Krallıkları bölgeden 1.000 yıldan fazla bir süre boyunca sürüldü. Bu süre zarfında, yarı göçebe Bedeviler, Araplar, Babiller ve diğer gruplardan gelen torunlar kiracı çiftçi olmuş ve genellikle Filistin olarak bilinen toprağın mülkiyetini kazanmıştır.
Osmanlı İmparatorluğu, 1858’de toprak başlıklarıyla ilgili yasaları değiştirdi ve toprak mülkiyeti, eski İsrail topraklarında Yahudi topraklarını yeniden kurmak isteyen Siyonist gruplara büyük bölümler satan çıkarların dışında kaldı. Siyonistler önceki Filistinli kiracıları yerinden etmeye başladıklarında çatışmalar ortaya çıktı. Birinci Dünya Savaşı’nın ardından İngiliz egemenliği altında protestocuların kurulması düşmanlıkları yoğunlaştırdı ve İsrail 1948’de bağımsızlığını ilan ettiğinde, her iki taraf da saldırganlık ve vahşet işleriyle uğraşırken birkaç büyük çaplı savaşla sonuçlandı.
Kendisini bölgenin haklı ve tarihi işgalcisi olarak gören İsrail, kendisini Filistinli ve Arap grupların saldırılarından savunduğunu iddia ediyor. Filistinliler, İsrail'in bölgeye karşı meşru bir iddiaları olmadığına ve onları atalarının evlerinden uzak tutmaları için baskı altında olduğuna inanıyor.
