Donma-çözünme ayrışması, suyun tekrar tekrar çatlaklara sızması, donması ve genişlemesi ve sonunda kayanın parçalanmasına neden olması durumunda kayaların üzerinde gerilime neden olan bir fiziksel veya mekanik ayrışma şeklidir. büyük ölçüde donma - çözünme döngülerinin yoğunluğu ve sıklığı ve hava koşullarına maruz kalan kayaların yapısal özellikleri tarafından yönlendirilir.
Eriyen buz ve kar veya yağmurdan gelen su bir kayanın ekleminde veya çatlağında sıkışıp kaldığında ve çevresindeki hava sıcaklığı 32 derece Fahrenheit'in altına düştüğünde, su donar ve yüzde 9 ila 10 oranında artar Kaya. Çevredeki hava sıcaklığı donma noktasının üzerine çıktığında, çatlaktaki buz erir. Bu devam ederse, kaya sonunda zayıflar ve parçalara ayrılır. Bu parçalar eğimin eteğine kayşat olarak düşer. Donma-çözünme ayrışması çoğunlukla sıcaklıkların 32 derece civarında dalgalandığı bölgelerde meydana gelir.
Fiziksel yıpranma, aşırı sıcaklık değişimlerinden ve dalgaların, yağmur ve rüzgarın etkilerinden de kaynaklanabilir. Tipik olarak uzun bir süre boyunca gerçekleşir. Diğer yıpranma formları şunları içerir: Bitkiler ve hayvanlar kayaları yıprattıklarında meydana gelen biyolojik yıpranma ve yağmur suyunda bulunan karbon dioksit gibi kimyasalın neden olduğu kimyasal yıpranma.
