CFC'ler ozon moleküllerini tahrip ederek ozon tabakasını etkiler. CFC'ler veya kloroflorokarbonlar normalde stabil moleküllerdir, ancak UV ışınları bunlara çarptığında bozulurlar. Bir CFC'den salınan klor atomu, ozon molekülleri üzerinde tahribata yol açmaktadır.
Ozon molekülleri normal atmosferik oksijeni oluşturan normal iki atom yerine üç oksijen atomundan oluşur. Ozon stratosferde koruyucu bir tabaka oluşturur ve Dünya'yı güneşin zararlı ışınlarından, yani güneşin ultraviyole ışınlarından korur. Stratosferden daha düşük irtifalarda, ozon bir kirletici haline gelir ve smog'un bir bileşenidir. Rüzgarlar, CFC'leri üst atmosfere ya da stratosfere gönderir.
Bir UV ışını bir CFC molekülüne çarptığında, klorin molekülü serbest bırakır. Klor oldukça reaktif bir elementtir, dolayısıyla klor atomları mümkün olan her şeye kolayca bağlanır. Serbest klor atomu, tek bir oksijen atomuna bağlanan ve kopan ozon molekülleriyle karşılaşır. Bir klor monoksit molekülü oluşur ve sonra serbest oksijen atomuyla bir araya gelir. İki oksijen atomu, atmosferik oksijen oluşturarak, klorin atomunu başka bir ozon molekülünü yok etmekte serbest bırakarak bağlanır. Çevre Koruma Ajansı'na göre, tek bir klor atomu on binlerce ozon molekülünü tahrip edebilir.
Bu ozon tahrip etme süreci nedeniyle, ozon tabakası dünyanın birçok yerinde inceliyor. 1989’un Montreal Protokolü ile uluslararası topluluk, ozon tabakasına zarar veren maddeleri ortadan kaldırmak için bir araya geldi.
