1765 tarihli Çeyreklik Yasası, Amerikan sömürgelerinin, İngiliz askerlerini, sömürgecilerin masrafına göre çeşitli tipte konaklama yerlerinde barındırmasını ve beslemesini zorunlu kıldı. Boston Çay Partisi'nden sonra, İşbirliği Yasası, işbirlikçi olmayan sömürgecileri cezalandırmak amacıyla Meclis tarafından geçirilen Zorlayıcı Faaliyetlerin bir parçası olarak 1774'te yenilendi.
Fransız ve Hint Savaşı sırasında, İngiliz askerleri zorla özel evlerde kalmaya karar vermişti. 1765 tarihli Çeyrek Yasası, sömürgecilerin bunun yerine askerler için kışla beslemesi gerektiğini ve kışlaların olmadığı durumlarda, askerlerin hanlara, ale evlerine, ahırlara, ıssız evlere, ahırlara ve diğer binalara yerleştirebileceklerini belirtti. Kolonilerin çoğu harekete uymayı reddetti. Örneğin, 1.500 İngiliz askeri 1776'da New York'a geldiğinde, New York Meclisi onları barınmayacağı için gemide kalmaları gerekiyordu.
1774’teki Çeyrek Yasası, askerlere hüküm verilmesini gerektirmedi; sadece konaklama imkânı almaları gerekiyordu. Uygun mahalleler olarak kabul edilebilecek bina tipini genişletti. Amerikalı sömürgecilere Zorlayıcı Davranışları Dayanılmaz Davranışlar olarak adlandırdılar ve Çeyrekleşme Yasası da dahil olmak üzere bu önlemlerin Parlamento tarafından kabul edilmesi, sömürgecilerin sonunda Devrimci Savaş ve Amerikan bağımsızlığına yol açan Birinci Kıta Kongresi'ni almasının ana nedenlerinden biriydi.
