History.com’a göre, ABD borsa Ekim 1929’da düştüğünde, birçok Amerikan bankası kapanmaya başladı, çünkü tüketiciler yatırımlarını ve nakit hesapları da dahil olmak üzere tüm paralarını bankalardan çıkardılar ve kredilerde temerrüt etmeye başladılar. Bankaların kredileri tasfiye etmek ve tüketicilere fonlarını geri çekmek için ödeme yapmak için varlık satmak zorunda kalması nedeniyle, bankalar fon yetersizliği nedeniyle başarısız olmaya başladı.
History.com, bankaların tesislerinde nakit olarak tuttukları tüm mevduat ve menkul kıymetleri nadiren sakladığını belirtti. Tüketiciler paniklemeye başladıklarında, borsa çöküşünden sonra bankalardaki fonlarının güvenliği konusunda endişeli olduklarında, bankaların tüm müşterilerine derhal ödeme yapmaları için finansal zarar almak zorunda kaldılar. Nakit akışı olmadan bankalar kapandı.
Public Broadcasting Service, Amerikan bankacılık sisteminin 1933'te büyük ölçüde varolmadığına dikkat çekiyor. Kalan bankalar işletmelere borç veremiyorlardı. Tüketiciler, hangi çeklerin kabul edileceğini bilmiyordu, çünkü çoğu değersizdi ve bankaların tahsil edilemeyen kredilerde ve düşük değerli hisse senedi sertifikalarında çok miktarda varlığı vardı. Başkan Franklin D. Roosevelt, hayatta kalma bankalarına, 1933'te para çekme konusunda dikkatli bir şekilde yeniden açılmalarına izin vermeden önce bir "banka tatili" için üç gün boyunca onları kapatarak yardım etmeye çalıştı. Güven, bankacılık sistemine geri dönmeye başladığında, hükümet gelecek banka işlemlerini önlemek için Federal Mevduat Sigorta Şirketini kurdu. FDIC, tüketicilerin banka mevduatını sigortalar, böylece banka kapanırsa, hükümet tüketiciye kaybedilen parayı geri öder.
