Atomlar, ilgili elektron afinitelerine göre elektron kazanır veya kaybeder. Bir atomun elektron afinitesi ne kadar büyükse, atomun bir elektronu kabul etme olasılığı o kadar yüksektir. Elektron ilgisi, bir atomun ait olduğu elementler grubuna göre değişir.
Bir atomun elektron afinitesini etkileyen birkaç faktör vardır. Etkili nükleer yük, bir atomun çekirdeğindeki protonların sergilediği pozitif yüktür. Bir atomun etkin nükleer yükü arttıkça, elektron ilgisi de artar. Elementlerin periyodik cetvelinde sağdan sola doğru seyahat ederken etkili nükleer şarj güçlendiğinden, bir dönem boyunca elektron afinitesi de benzer bir eğilim gösterir. Elektron ilgisi genellikle elektronegativite ile aynı periyodik tablodaki aynı artan ve azalan eğilimleri takip eder ve biri farklı elementlerin iki atomunu karşılaştırırken diğerini tahmin etmek için kullanılabilir.
En dıştaki elektron kabuğunu doldurmak için gereken elektron sayısı, bir atomun elektron afinitesini de etkiler. Klor ve iyot gibi halojenler, tüm elektron kabuklarının tamamen dolu olması için yalnızca bir elektron gerektirir ve güçlü bir elektron ilgisine sahiptirler. Asil gazlar zaten tamamen dolgulu elektron kabuğuna sahiptir ve stabilite için ilave elektronlar gerektirmez, bu da onlara çok düşük elektron ilgisi verir.
