Arkeobakteriler, çevrede bulunan kaynakları çeşitli enerji dönüşüm süreçleri için öncü olarak emerek yiyecek elde ederler. Her tür arkebakterin, kaynakları enerjiye dönüştürmek ve farklı habitatlarda ikamet etmek için özel bir metodu vardır.
Arkebakteriler genellikle kaynakları emer ve enerjiye dönüştürür, ancak bazı türler kendi besinlerini yaratabilir. Kendi yemeklerini yapanlar, bitkiler gibi fotosentez kullanmazlar, bunun yerine güneş ışığını enerjiye dönüştürmek için başka yöntemler kullanırlar. Karbondioksit, hidrojen, kükürt veya amonyak, archabakterilerin yiyecek almak için emdikleri kaynaklara örnektir.
Arkebakteriler aslında bakteri değildir, fakat Archaea adlı ayrı bir bölgeye aittir. Pek çok farklı türde archabakteriler vardır, ancak karakteristikleri değişkenlik gösterir. Arkebakteriler çekirdek ve organellerden yoksun tek hücreli organizmalardır.
Arkebakteriler, çok yüksek veya düşük sıcaklıklar ve aşırı asitli veya tuzlu habitatlar gibi zorlu koşullara dayanabilir. Hidrotermal menfezler, sülfürik sular, arktik sular veya asitli akışlar gibi ortamlarda bulunabilirler. Bu organizmalar aşırı koşullarda hayatta kalmak için koruyucu moleküllere ve enzimlere sahiptir, ancak insan vücudunda veya açık okyanusta olduğu gibi daha hafif koşullarda da yaşayabilirler.
