Altının spesifik, dövülebilir bir metal olarak keşfi, muhtemelen Afrika ve Avrasya'nın nehir kıyılarında, ancak farklı zamanlarda gerçekleşti. Ancak, İspanyol mağaralarında, yaklaşık 40.000 B.C.'ye kadar olan altın gevreği keşfedildi. Bu pulların Paleolitik insanlar tarafından ayırt edilip edilmediği veya diğer faaliyetlerin tesadüfi ürünleri olup olmadığı bilinmemektedir.
Altın asil bir metal olduğundan, neredeyse tamamen aşındırıcı olmayan ve sürekli lekelenmeyen bir metal olduğundan ve saf formunda kırılgan hale gelmeye son derece elverişli olduğu için, arkeologlar genellikle metalden çıkmadan önce metale çıkan zorluklarla karşılaşırlar. diğer malzemelerle birleşmesi. Arkeologlar 2014 itibariyle, altının neredeyse kesinlikle insan ellerinde çalışan ilk metal olduğunu iddia ediyorlar. Nehirler ve akarsularda Paleolitik Çağ'daki ilk insanlara, özellikle de modern Orta Doğu'dakilere kolayca ulaşılabilirdi. Altın, saf parlak sarı temel biçiminde görünme eğilimi nedeniyle kolayca tanınabilirdi.
Altın önce altınları birleştirmek, düzleştirmek ve biçimlendirmek için yalnızca sert bir çekiç benzeri nesne kullanarak soğuk çekiçleme ile çalışıldı. Altının erimiş olduğu sıcaklığa sahte olmadan ulaşılamayacak kadar yüksektir. Alimler, çok yakında saf altının aletlerde kullanım için çok kırılgan ve kırılgan olduğunu açıkça ortaya koyacağına itiraz ediyorlar. Kalıcılıkla ilgili birçok erken kültürün korozif olmayan nitelikleri nedeniyle, estetik ve ritüel kullanım için mükemmeldir ve ilk metalik mücevherlerin bazılarına yol açar.
