Büyük oğulun benzetmesinin ana teması affetmektir. Öykü, babası hala hayattayken biri mirasını isteyen iki kardeşin masalını anlatıyor. Babası kabul eder, ancak oğul seyahatlerinde çılgınca yaşayarak servetini zıplar.
Oğul, hizmetçi olarak bir işe giriyor, ancak o kadar zavallı ki, bakımındaki domuzlara beslediği özeni yemesini istiyor. Oğul, babasına hizmetkar olması için yalvarır, babasının hizmetkarlarına daha iyi davrandığını bilerek ve ilişkinin kopmasını bekler. Bunun yerine, baba onu açık kolları ile karşılamakta ve bir ziyafet hazırlamaktadır, oğlunun yollarındaki hatayı gördüğü ve onlardan tövbe ettiği için sevinir.
