Özel bir veritabanı, özel mülkiyete sahip ve şifre korumalı bir veritabanıdır. Genel olarak halka açık değildir ve içeriğine erişmek isteyen bir kişi önce sahiplerinden hak satın almalıdır. Bir kullanıcı erişim kazansa bile, genellikle katı koşullar ve kısıtlamalar ile gelir. Örneğin, kullanıcılar malzemeyi kopyalama, değiştirme, paylaşma veya yeniden dağıtma becerisine sahip olmayabilir.
Özel bir veritabanının kaynak kodu, bir kullanıcı erişim haklarını satın aldığında bile kullanılamaz. Bu, bir kullanıcının veritabanı geliştiricinin şartlarına aykırı davranmasını neredeyse imkansız hale getirir. Bir avantaj, bu veritabanlarının kullanıcılar için ticari veritabanlarından daha fazla sorumlu olmasıdır. Tescilli bir veritabanında saklanan veriler, telif hakkı yasaları altında, sözleşme yasası altında, patent altında veya ticari sır olarak korunabilir.
Özel bir veritabanını korumanın arkasındaki mantık, taşıdığı bilgilerin rekabet gücünü korumaktır. Pazarlık yapılamayan son kullanıcı lisans sözleşmeleriyle gelir. Kullanıcılar, yazılımın geldiği kutuyu açtığında düzenlemeleri kabul eder. Alternatif olarak, etkileşimli veya yazılı olarak yapabilirler. Özel yazılım örnekleri Microsoft Windows, iTunes ve Real Player'dır. Başka bir güvenlik önlemi olarak, bazı yazılımlar yalnızca bir bilgisayara yüklenebilir.
