Öncüler, önce yaralanmayla başa çıkacak güvenli bir yer bularak kırılmış bir ayağı tedavi etti. Öncüler daha sonra elle çıkarılan kemiği, hasta için çok acı veren normal pozisyonuna geri döndürdü. Daha sonra, iyileşmeleri için iki kemiği yerinde tutmak için bir atel kullanıldı.
Öncü zamanlarda, ateli oluşturmak için iki çubuk ya da tahta parçası kullanıldı ve atel ip ya da yırtık bir bezle sabitlendi. Splintler öncüleri birkaç bin yıl önce belirledi. 3000 B.C'de kırılmış bir bacağın sabit tutulması ağaç kabuğu parçaları kullanılarak yapılmıştır. Antropologlar, Mısır mumyalarını sazlık ya da bambu gibi malzemeden yapılmış parçalarla keşfettiler. Roma ordusunun yaralı üyeleri için gelişmiş atel tasarımları geliştiren Galen isimli eski bir Roma gladyatör cerrahının çalışmaları sayesinde ateller belirgin şekilde düzeldi. Galen, savaşta bacaklarını ya da kollarını kaybeden ordu üyeleri için protez kullanmaya çalışan ilk doktorlar arasındaydı. Galen'in kas ve kemiğin nasıl birlikte hareket ettiği üzerine çalışması, gelişmiş atel tasarımlarına yol açtı. Kırık bacakları vahşi doğada tamir eden öncülerin çoğu Galen'i hiç duymazlardı ama temel splintleme kavramlarını biliyorlardı.
