On Emir, Exodus 20: 1-17'den alınmıştır ve bu pasajda olduğu gibi sırayla listelenmiştir. Protestanlar, Katolikler ve Yahudilerin hepsi, bu pasada belirtilen On Emri kabul ederler. ancak her din, bireysel emirleri, diğerlerinden biraz farklı şekilde tanımlar ve numaralandırır.
Exodus 20'de listelenen On Emir, genellikle Tanrı'nın üstünlüğünü tanıma, ondan önce başka tanrılara sahip olmama, Tanrı'nın ismini kötüye kullanmama ve Sabbath gününü Tanrı'yı onurlandırmaya devam ettirerek tanır. Geri kalan emirler, birinin babasını ve annesini onurlandırmak için bir emirdir ve insanların bir cinayeti, zina yapmaması, çalmaması, bir insan hakkında yanlış bir şekilde tanıklık etmemesi veya bir komşunun karısını ya da bir şey yapması gerektiğini belirtmesidir. Numaralandırmadaki fark, öncelikle bir ile altı arasındaki ayetlerde bulunan komutlarda ortaya çıkar. İncil geçitinin kendisi, sürüme bağlı olarak 13 ila 17 cümle içerir ve bu üç dinin her biri, cümleleri, bazı değişkenliklerle numaralandırılmış emirlere böler.
Yahudi On Emri, ikinci ayetin ilk cümlesini kullanır: "Ben sizin Tanrınız Rab'im." bir numaralı emir olarak. Katolik ve Protestan versiyonları, "Benden önce başka tanrınız olmayacak" ayeti ile başlıyor. Protestanlar, ikinci emri için 4. ayeti, "Kendin için bir görüntü yapamazsın." " Protestanlar bu ayeti yediyi üçüncü emir olarak kullanıyorlar. Protestanlar Katolik sayıları dokuz ve on'u tek bir emir olarak birleştiriyor. Yahudilerin ikinci emri, bir ve iki kombine Protestan sayıları ile aynıdır.
Bununla birlikte, her üç din de emirler geçişte göründüğü gibi yapılır ve üçünün de toplam 10 emri vardır.
