Eski Mezopotamya toplumunda rahipler güçlü pozisyonlara sahipti çünkü insanlar rahiplerin yerel tanrılarla doğrudan bir bağlantısı olduğunu düşünüyorlardı. Mezopotamya tanrılarının panteonunda 1000'den fazla tanrı vardı ve her şehir kendi yerel tanrısı tarafından denetlendi.
Her şehrin merkezinde bir tapınakla belirli tanrılara ev sahipliği yapan tapınaklar inşa edildi. Birçok şehirde, tapınaklara benzemek için inşa edilmiş ziggratlar denilen yapay höyüklere tapınaklar inşa edildi. Bu merkezi tapınak, kentin başkanlık ettiği toplulukların yanı sıra, şehir sakinleri tarafından tapılan şehrin koruyucu ilahının önemini de sembolize ediyordu.
Rahipler, belirli bir şehir devletinin koruyucu tanrılarının temsilcileri olarak kabul edildi. Her ikisi de genel olarak rahip kralları olarak adlandırılan manevi ve laik liderlerdi. Bu rahiplere itaat edildi ve saygı görüldü, çünkü insanlar tanrıların iletişim kurduğuna inandılar. Rahipler tapınakları kontrol ettiler ve kırsal köylülere ve kentteki zanaatçılara destek için vergi vermeye başladılar. Papazlar, yararlandıkları ve yönettiği bir komuta ekonomisi oluşturdular. Mezopotamya toplumunda ayrıca genellikle rahip veya askeri sınıflardan yükselen krallar vardı.
