Napolyon, Fransız Devrimi'nin ilkelerine inandı ve buna hükmetti; Bununla birlikte, kadın haklarını da kısıtladı, gücü kendi elleriyle merkezileştirdi ve sendikaları ve örgütlü işçiliği yasakladı.
Napolyon, Fransız gücünü, güçlü ve kapsamlı bir bürokrasiyle güçlü bir merkezi hükümete yoğunlaştırdı ve Fransız Devrimi'nin ideallerini uygulamaya koymaya odaklandı. Napolyon Kanunu ile, en azından bazıları için özgürlük ve eşitlik üzerine yoğunlaşarak birkaç farklı hukuk sistemini düzenlemek için devrimci ilkeler kullandı. Din özgürlüğü korunmuştu, ancak konuşma özgürlüğü kesinlikle kısıtlandı. Kariyer yetenekli insanlara açıldı ve kölelik kaldırıldı, ancak kadınlar çok kısıtlandı ve çocukların hiçbir hakkı yoktu. Özel mülk de korundu ve hükümet dinden boşandı.
Despotik bir imparator olsa da olmasa da, Napolyon Kanunu, sıradan insanlara diğer birçok Avrupa ülkesinden daha fazla özgürlük sağladı. Bu nedenle, Napolyon, Fransa’da fetih aracı olarak kurduğu reformlara dayanarak iç reformları kullandı. Ordusu, ülkelerin küçük bölgelerine taşındı, bölgesel gücü sundu ve Tüzüğü temel alan kuralı yönetti. Çoğu sıradan insanın hayal edemediği hak ve korumaları sağladığı için, Fransız yönetimi hızla bu alanların alt sınıfları arasında popüler hale geldi. Kural bir bölüme oturtulduktan sonra, ordular devam etti ve Napolyon'a ya da kukla yöneticilerinden birine bürokrasiyi bıraktı. Bugün bile çoğu Avrupa ülkesi yasaları büyük ölçüde Napolyon Kanunu'na dayandırmaktadır.
