İncil boyunca kader kavramına hitap eden tek süreklilik ipliği, ölümün her insan için kesin bir şey olduğudur. Bunun ötesinde, kader üzerine Kalvinizm ve Arminizm denilen çok farklı iki düşünce okulu kilisenin içinde gelişmiştir.
Kalvinizm, Tanrı'nın herkesin kaderini ve onu yaratmadan önceki her şeyi kaderini önceden belirlediği fikrini desteklemek için kadere ilişkin ayetler örnekleri kullanır ve insanlığın kendi kaderi üzerinde hiçbir kontrolü yoktur. Yaşam boyunca, sonrasında olduğu gibi, daha önce karar verildi ve değiştirilemez.
Öte yandan, Arminizm, Tanrı'nın insana iradesini vermiş olduğu inancını destekleyerek diğer kaderini seçebilmesi için diğer İncil geçitlerini kullanır. Tanrı'yı takip etmeyi seçmek, cennette sonsuz bir aydınlanma kaderine yol açar. Tanrı'yı takip etmemeyi seçmek, cehennemde ebedi lanetlenmenin kaderine yol açar. Bazı Hristiyanlar cennete ve cehennemin gerçek fiziksel yerler olduğuna inanırken, diğerleri sadece varlık durumları olduğuna inanmaktadır. Eski Ahit kitaplarında, pasajların çoğu Tanrı aracılığıyla kurtuluştan bahseder. Bununla birlikte, bazı Yeni Ahit ayetleri, Hıristiyanların vaat edilen Mesih olduğuna inandığı İsa Mesih aracılığıyla kurtuluşla Tanrı aracılığıyla kurtuluş fikrini değiştirir.
