Meksika Devrimi'nin ana nedeni Porfirio Díaz yönetiminin politikalarıydı. Díaz yönetimi fakir ve kırsal işçilere kötü davrandı ve küçük çiftçilerin topraklarını varlıklı yabancılara yönlendiren sevilmeyen toprak yasalarını uyguladı.
Díaz, ilk olarak 1876'da Sebastián Lerdo de Tejada'yı devirerek iktidara geldi. Cumhurbaşkanlarının ardışık şartlara hizmet etmelerine izin vermeyen, ancak tekrar koşmaya hak kazanana kadar ardılı Manuel González Flores kullanarak vekil tarafından yönetilen bir politika uyguladı. Cumhurbaşkanı olarak ikinci döneminde, politikayı terk etti ve 1911 yılına kadar iktidarda kalmak için bir dizi sahte seçim kullandı.
Díaz, ülkeyi sanayileştirmiş ve altyapısını modernize etmiş olmasına rağmen, çoğu zaman popüler olmayan ve bazen de acımasız yöntemlerle yaptı. Vatandaşları kendisine oy vermesini ve politikalarını kabul etmesini engellemek için “polisler” adı verilen kişisel bir polis gücü tuttu. Ayrıca medyayı bastırdı ve büyük, kalıcı bir topraksız işçi sınıfı ile sonuçlanan büyük gelir ve toprak eşitsizliği yarattı. Bu işçiler genellikle istismar edildi.
Pancho Villa ve Francisco I. Madero liderliğindeki isyanlar da dahil olmak üzere birçok bağımsız isyan, sonunda Meksika Devrimi olarak bir araya geldi. Díaz, 1910'da istifaya zorlandı ve Silahlı Meksika Devrimi'nin resmi başlangıcını işaretleyerek Madero tarafından başkanlık görevine alındı.
