Esas olarak kullanılan üç tür klonlama vardır: üreme, tedavi edici ve DNA. Klonlama, doğada var olan genetik olarak özdeş bir organizma üretme işlemidir.
Üreme klonlaması, somatik hücre nükleer aktarımı adı verilen bir teknik kullanır. Genetik çeşitliliğin azalması gibi üreme klonlanmasının dezavantajları vardır. Terapötik klonlama, tıbbi kullanımlar için yapılan klonlamadır. Bu klonlama tipine bazı örnekler, yanık hastalarını tedavi etmek için cildin kullanılması ve sinir hücrelerinin oluşturulmasıdır. Terapötik klonlamanın avantajı, dokunun hastanın kendi vücudundan üretilmesi ve reddedilmemesidir. DNA klonlaması, istenen bazı özelliklere sahip bitkiler ve mikro organizmalar oluşturmak için kullanılır.
