Hem Eski Ahit hem de Yeni Ahit kitaplarındaki aslanların sembolik kullanımı, hayvanın ya Eski Ahit'teki İsrailliler ya da Tanrı ya da Yeni Ahit'teki Mesih ile bağlantılı olarak gücü ve asaletlerine odaklanır. > İncil'in 66 kitabındaki 150'den fazla aslandan bahseden hayvanın şiddet derecesi, olumsuz nitelikler, tehlike veya intikamla da ilişkilendirildi.
Peter’in ilk zikâdının yazarı, aslanı, kükreyen ve yiyen bir canavara yapılan bir karşılaştırma yoluyla şeytanın neden olduğu Hristiyanlara yönelik tehdidin sembolü olarak kullanır. Benzer bir şekilde, elçi Pavlus, bir aslanın ağzından kurtarıldığını söyleyerek sıkıntılarını metaforik olarak söyler. Olumsuz sembolizmin aksine, kanatlı bir aslan havarinin Mark'ını temsil ediyor. Eski Ahit’te aslan, mecazi olarak İsrail’in kabilelerini tehdit eden putperest ulusları temsil eder.
İncil yazarları hem Asya hem de Afrika aslanlarına aşina olurlardı. Asya aslanları Arabistan, Filistin, Babil, Pers ve Asur'dayken, Afrika aslanı Sina Yarımadası ve Mısır'da bulundu. İncil'de aslanlar, İncil yazarlarının bildiği diğer vahşi hayvanların hepsinden daha fazla dile getirilmiştir.
