Azotlu bazlar, guanin, adenin, sitozin ve timinin ait olduğu biyolojik molekül sınıfıdır. Bu azotlu bazlar, DNA gibi nükleik asitler oluşturmak üzere beş karbonlu bir şeker ve bir fosfat grubu ile birleşir. ve RNA.
Guanin ve adenin pürinlere aitken, timin ve sitozin pirimidinlerdir. İki azotlu baz tipi arasındaki en büyük fark halka yapılarıdır: Purinler iki halka içerir, pirimidinler ise tek bir halkadır.
NIrojenik bazlar, DNA merdiveni yapısının basamaklarını oluşturur. Chargaff'ın baz eşleştirme kuralları iki bazın birbiriyle eşleştiğini - bir pirimidin için bir pürine dikte eder. DNA'da, adenin genellikle timin ve sitozin ile çiftleşir ve guanine bağlanır. İki pürin birleşemez çünkü elde edilen basamak çok uzun olacaktır; aynı damarda, iki pirimidin eşleşemez, çünkü basamak daha kısa olur. Bir pürin ve pirimidin, hidrojen bağlarının bir sonucu olarak birleşir. İnsanlarda, adenin ve timinin göreceli oranları, sitozin ve guaninden daha yüksektir; bu oranlar birçok ökaryot için de geçerlidir.
DNA, nükleotitler denilen alt birimlere sahiptir. Her bir nükleotit bir fosfat grubu, şeker deoksiribozu ve azotlu bir bazdan oluşur. Kovalent olarak bağlanmış alternatif şeker ve fosfat molekülleri, DNA çift sarmalının omurgasını oluşturur. Bir nükleosit, sadece azotlu bir baza bağlanmış şeker bölümünden oluşur.
