Eski Mısırlılar, Nil Nehri vadisinde yaşadılar ve her tarafta çöller, denizler, dağlar ve yollar ile korunan deltalardı. Doğuda, küçük bir çöl nehir vadisini Kızıldeniz'den ayırır. Sahra Çölü batıya uzanırken, kıtanın hemen her yerine uzanıyor. Kuzeyde Akdeniz, Mısırlıları Avrupalılardan ayırırken, güneydeki dağlar ve acele yollar korundu.
Eski Mısır, bu doğal sınırlarla diğer uygarlıklardan korunuyordu, ancak bu diğer uygarlıklarla temas kurmadıkları anlamına gelmiyor. Mısırlılar çağdaşları ile özellikle Yunanlılar ile ticaret yaptılar. Bununla birlikte, göreceli izolasyonları kültürlerinin benzersiz bir şekilde gelişmesine izin verdi.
Mısırlılar coğrafyalarından büyük ölçüde yararlandılar. Yakındaki dağların, denizlerin ve çöllerin sağladığı korumaya ek olarak, Nil Nehri'nin yıllık seli sayesinde bir tarım kültürü geliştirdiler. Her yıl, nehir şişecek ve nihayet bankalarının altından geçerek, nehrin yakınında düz bir arazide sular altında kalacaktır. Sular çekildiğinde, toprak verimli ve nemliydi. Selle zenginleştirilmiş toprağın ve neredeyse sabit sıcaklık ve güneş ışığının birleşimi, bölgenin bitkileri başarılı bir şekilde yetiştirmesini sağladı.
