Çocuk gelişimi, bağımlı bir bebek olmaktan bağımsız bir yetişkine geçiş yapmak için bir insan çocuğun yapması gereken süreçleri ifade eder. Bu süreçler fiziksel, psikolojik, duygusal ve biyolojiktir.
Çocuk gelişiminin en belirgin yönü, çocuğun yaşamının ilk iki yılında yaşadığı fiziksel büyümedir. Bir bebek doğduğunda başını bile bağımsız tutamaz. İlk yıl içinde çocuk başını desteklemeyi, oturmayı, sürünmeyi ve genellikle yürümeyi öğrenir. Çocukluk dönemi boyunca, daha da büyüyor olmakla birlikte, aynı zamanda ergen kızlarda kalçaların genişlemesi gibi fiziksel makyajdaki değişiklikler de dahil olmak üzere ek fiziksel değişiklikler meydana gelir.
Çocuk gelişimi, bilişsel yeteneklerin ve duygusal zekanın olgunlaşmasını da içerir. Çocuklar çoğunlukla bencil merkezli olmaktan ve empati duygusu geliştirmekten ve çevrelerindeki daha geniş toplumla nereye uyduklarının farkına varmaya bağımlıdır. Ayrıca duygularını sağlıklı bir şekilde kontrol etmeyi öğrenir ve hayatta kalmak ve arkadaşlık amacıyla toplum içinde etkileşime girerler. Örneğin, bir çocuk duyguları ezici hale geldiğinde sinir krizi geçirmiş olabilirken, daha büyük bir çocuk veya yetişkin daha sağlıklı bir alternatif olarak duygularıyla konuşmayı öğrenmiş olabilir.
